Yapım: 2008
Tür: Komedi, Müzik
Bölüm: 12
Uzun zamandır izleme planları kurduğum bu seriyi başladığım gibi bitirdim diyebilirim. Zaten izlemesi çok zevkli olan serinin hem de bölüm sürelerinin kısalığı seriyi 2.5-3 saate bitirmeme yardımcı oldu.
Şimdi hikayeden bahsedelim. Elimizde Negishi isimli gayet kibar, nazik, Makunouchi İppo tarzında bir gencimiz var. Evladımız pop müziği çok seviyor ve hayali bir pop sanatçısı olmak. Özellikle kulağa hoş gelen aşk şarkıları yazıyor, besteliyor ve bu şarkıların başkaları tarafından bilinmesini istiyor. Negishi sonunda üniversiten mezun olup şarkılarını herkese duyurmak isterken şöhret yolunda birdenbire kendini bir Death Metal gurubunun solisti olarak buluyor. Death Metal’e uygun ancak kendi kişiliğine uygun olmayan korkunç kıyafet ve makyajlarla hayranlarının karşısına Krauser ismiyle çıkıyor ve hayranları onu adeta her şeyi kontrol eden bir tanrı gibi görüyor. Bu da Negishi’nin hayranlarının karşısında farklı gerçek hayatta farklı davranmasına neden olup bana göre bir kişilik bölünmesine yol açıyor. Genel hikaye böyle.
Negishi’nin maceraları aşırı komik diyebilirim. Krasuer iken yaptığı her davranışta hayranlarının ondan aşırı etkilenmesi bana One Piece’i hatırlattı. Hatırlarsanız One Piece’de demiyeceğim. Spoilera bakın.
DMC gerçekten çok komik bir yapım ancak çok fazla küfür, argo deyim vs… içeriyor. Krasuser’ın şarkıları acımasızlıkla, şiddetle dolu. Death Metal’in ruhunu gerçekten yansıtmış diyebilirim. Bunlardan hoşlanmayanlara bir uyarı yapıyım dedim.
Tavsiyem kesinlikle izleyin. Zaten 12 bölümlük ve her bölüm açılış-kapanış dahil 13 dakikadan oluşuyor. En fazla bir gününüzü alır. Aralıksız oyalanmadan izlerseniz ise 2.5-3 saatinizi almaz. Sonuç olarak izleyin, izletin, izlettirin…
Not: Anime için bir de live action çekilmiş ama henüz izlemedim. Birde anime sanki yarım bitiyor. İkinci sezonu çıkar gibi.
ghostshoot
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder